Een muzikaal beeldverhaal over hoe de mens is vervreemd van de natuur
We leven als een kip zonder kop in een hoog tempo op zoek naar het gouden ei. We zijn er als de kippen bij om ieder graantje mee te pikken. Maar kiplekker voelen we ons er niet bij om de gebraden haan uit te hangen. Verlangen we naar de tijd dat we met de kippen op stok gingen, is het kippenleed niet meer aan te zien, of zijn we gewoon kippig geworden ?
Een beeldende drieluik over mensen die niet meer weten hoe je een kip slacht, of het blad van een radijs meer voedingswaarde bevat dan de radijs zelf, over de ‘B-Boom’ negen maanden na die stroomstoring. Ofwel de menselijke vraagtekens bij het moderne efficiënte leven en de vanzelfsprekendheid daarvan.
De voorstelling speelt zich af in een arena opgetrokken uit hout, staal, stro, stront, riet en klei.
Hiervoor staat een rosmolen die aangedreven wordt door twee paarden. Zij drijven een groteske pianola met 66 instrumenten aan, om zo een oneindig variërend muziekstuk ten gehore te brengen. Het publiek zal in de arena gedreven worden en vanaf dat moment zijn ze als een hechte roedel op elkaar aangewezen om de voorstelling gehokt te beleven.
Deze fysieke beeldvoorstelling van zal zich boven de haargrens, achter de oren, tussen de benen en in het hoofd van het publiek afspelen.